Moi drodzy, skierujmy spojrzenie na Maryję, znak niezawodnej nadziei! – św. Jan Paweł II
22 października Kościół Katolicki wspomina św. Jana Pawła II. Papieża – bez reszty – oddanego Pięknej Pani – Maryi. Papieża, który uczy nas bezwarunkowej miłości do matki Chrystusa i zawierzania Jej wszelkich naszych spraw.
Na stronie Sanktuarium Narodowego Matki Bożej Fatimskiej (https://smbf.pl/) czytamy:
(…) Wszędzie widzimy znaki maryjne jego wielkiego pontyfikatu. Matka Boża była w jego herbie biskupim i papieskim, była w jego zawołaniu, była w ikonie jasnogórskiej w jego prywatnej kaplicy, czuwała w figurze fatimskiej przy łóżku. Była obecna w aktach zawierzenia wypowiadanych w każdej papieskiej pielgrzymce. Jej wspomnieniem kończył się każdy dokument pasterski Jana Pawła II. Od „Totus Tuus” rozpoczyna się papieski testament (…)
Od oddania się Jej zaczynał on każdy dzień, poświęceniem się Jej znaczył każdą zapisywaną stronicę, zawierzał Jej każdą pielgrzymkę i każde spotkanie z drugim człowiekiem. Nie było posiłku, podczas którego nie padłoby Jej imię. Mówił o Niej wbrew głosom sprzeciwu „mądrych”, którzy nie rozumieli, jak głowa Kościoła, autorytet świata, jeden z najjaśnieszych umysłów współczesnych może budować życie na niemodnej w kręgach racjonalistów tradycyjnej pobożności maryjnej (…)
Pozostawił nam swój wielki Apel Maryjny: „Idźcie ku Maryi. Idźcie z Maryją. Niech w waszych sercach rozbrzmiewa echo Jej fiat. (Loreto, 19 VI 1993) (…)
Analizując ten wielki pontyfikat, a zapominając o Maryi, uczynimy z niego rzeczywistość fałszywą… (…)
Na stronie karmel.pl, o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD przypomina najbardziej istotne maryjne gesty Papieża, mające zasięg ogólnoeklezjalny i ogólnoświatowy, pomijając, jak pisze o. Szczepan – maryjne passusy, na ogół zakończenia, prawie wszystkich ważniejszych dokumentów, encyklik i adhortacji apostolskich:
umieszczenie maryjnego symbolu M w herbie papieskim i przyjęcie hasła Totus Tuus za dewizę pontyfikatu (1978)
poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi (25 III 1984)
zatwierdzenie Zbioru Mszy o Najświętszej Maryi Pannie (1986)
opublikowanie encykliki maryjnej Redemptoris Mater (25 III 1987)
ogłoszenie Roku Maryjnego (Pięćdziesiątnica 1987 – Wniebowzięcie 1988)
zatwierdzenie Katechizmu Kościoła Katolickiego z wykładnią mariologiczną (11 X 1992)
wygłoszenie maryjnego cyklu katechez podczas audiencji środowych (6 IX 1995 – 12 XI 1997), stanowiącego prawdziwy Corpus Mariologicum
wizyta na Papieskim Wydziale Teologicznym „Marianum” w Rzymie (10 XIII 1998)
ogłoszenie trzeciej tajemnicy fatimskiej (26 VI 2000)
opublikowanie listu apostolskiego Providentialis gratiae eventus o szkaplerzu karmelitańskim (25 III 2001)
wydanie listu apostolskiego Rosarium Virginis Mariae i ubogacenie modlitwy różańcowej nowymi tajemnicami światła i (16 X 2002)
ogłoszenie Roku Różańca (od października 2002 do października 2003)
zawierzenie w matczyne ręce Maryi Kościoła, Polski i całej ludzkości w swoim testamencie (2005).
Te krótkie rozważania na temat Maryjności Jana Pawła II zakończmy rozważaniem/modlitwą/wierszem o RÓŻAŃCU Papieża Polaka. Cytat pochodzi z Listu apostolskiego Rosarium Virginis Mariae:
O błogosławiony różańcu Maryi,
słodki łańcuchu, który łączysz nas z Bogiem;
więzi miłości, która nas jednoczysz z aniołami;
wieżo ocalenia od napaści piekła;
bezpieczny porcie w morskiej katastrofie!
Nigdy cię już nie porzucimy.
Będziesz nam pociechą w godzinie konania.
Tobie ostatni pocałunek gasnącego życia.
A ostatnim akcentem naszych warg będzie Twoje słodkie imię,
o Królowo Różańca z Pompei,
o Matko nasza droga, o Ucieczko grzeszników,
o Władczyni, Pocieszycielko strapionych.
Bądź wszędzie błogosławiona,
dziś i zawsze, na ziemi i w niebie.
św. Jan Paweł II – List apostolski Rosarium Virginis Mariae
Oprac. Malwina Szymańska