Kult Maryi Matki Dobrego Pasterza zrodził się w Hiszpanii. Od 1703 roku dzięki działalności kapucynów rozprzestrzenił się w całej Europie i świecie. Formularz Mszy św. i Liturgia Godzin zostały zatwierdzone w 1801 roku przez papieża Piusa VII, a następnie wzbogacone przez papieża Leona XIII.
Od samego początku istnienia Zgromadzenia Sióstr Jezusa Dobrego Pasterza (29 września 1938 roku) bł. Jakub Alberione zaproponował siostrom to wspomnienie i tytuł Matki Dobrego Pasterza jako najbardziej dostosowaną do ich charyzmatu formę pobożności maryjnej. Założyciel wzbogacił kult Matki Dobrego Pasterza o elementy duchowości Rodziny Świętego Pawła i jako datę obchodu liturgicznego wybrał dzień 3 września. Od 1955 roku siostry pasterzanki składają profesję zakonną w tym właśnie dniu.
„Pośród wielu liturgicznych świąt maryjnych ta dla was, sióstr Jezusa Dobrego Pasterza, ma szczególne znaczenie. Aby lepiej zrozumieć ten szlachetny tytuł Maryi, musimy poznać i zrozumieć, co znaczy Dobry Pasterz. Dobry Pasterz to ten, który troszczy się o swoje owce, który je karmi, który jest gotów oddać za nie życie. Wszyscy ludzie tworzą wielką owczarnię Jezusa. Nie wszyscy jednak są owcami pokornymi i dobrymi… Jezus, Dobry Pasterz, przelał na krzyżu całą swoją krew, aby zbawić grzeszników, ale jednocześnie nie zapomniał o tych dobrych i zachęca ich do naśladowania Go na drodze doskonałości” (Alla sorgente, s. 7).
Mariologię bł. Jakuba Alberionego odnoszącą się do Matki Dobrego Pasterza można odnaleźć we wszystkich ułożonych przez niego modlitwach, a szczególnie w Koronce. Równie mocno zaznaczył ją w ikonografii, przy powstawaniu której udzielał szczegółowych wskazówek.
„Swoistym kazaniem jest obraz, który posiadacie, a na którym jest przedstawiona Boska Pasterka, mając obok siebie młodziutkiego Jezusa, który pasie owce tak, jak Ona je pasie. Następnie po prawej i lewej stronie stoją dwaj apostołowie: Piotr, który Maryi powierza Kościół, i Paweł, który tenże Kościół popycha w stronę Maryi. Maryja stoi pośrodku jako Boska Pasterka. Tytuł ten przynależy Maryi, ponieważ to Ona jest Matką Dobrego Pasterza, a także ponieważ wiele wycierpiała dla dusz i w niebie dalej troszczy się o dusze grzeszników i nieszczęśliwców, którzy są poza Kościołem. Obejmuje swą troską także tych, którzy pragną kroczyć drogą świętości i sprawiedliwości. Maryja ochrania Pasterza Kościoła powszechnego, czyli Papieża” (AAP, 1959, nn. 57-58).
Dlatego „pasterzanki, przybywając do parafii, od razu mają się zatroszczyć o rozwój kultu do Maryi Najświętszej Obrończyni i Matki Dobrego Pasterza. To jest najsłodsze dzieło pasterzanek; to jest tajemnica powodzenia ich apostolstwa; to jest gwarancja pocieszeń płynących od Dobrego Pasterza” (Alla sorgente, s. 55).
Za: brewiarz.pl